Blog 3
28 juli 2017
Na bijna 2 weken geen bericht, hier weer een blog uit Malawi, het warme hart van Afrika. Het warme hart van Afrika, dit omdat de mensen er meestal blij en tevreden zijn of lijken. Ook omdat het er meestal warm is, maar dat is nu niet zo. Er zitten veel donkere wolken aan de lucht ook waait het erg hard en is het rond de 20 graden. De stroom is uitgevallen wat wel vaker voorkomt vooral in het regenseizoen of wanneer het erg hard waait zoals vandaag. Over 1,5 uur, om 18.00, zal het hier weer helemaal donker zijn en wanneer er dan nog geen stroom is steken we gezellig de kaarsjes aan.
Vorige week zijn we een weekje weggeweest. Maandag vertrokken we eerst naar Zomba waar we Ds. Van der Bas en de familie Ju ontmoetten. Zij zijn allebei uitgezonden door de Hersteld Hervormde kerk. In Zomba is ook een grote houtsnijmarkt waar we nog even rondkeken. Daarna op weg naar de Lake, het Malawimeer, waar we aan het einde van de middag aankwamen. We waren nog net op tijd om de mooie zonsondergang rond 18.00 te kunnen zien.
De volgende dag voelde ik me echt "de toerist". Een groter verschil tussen arm en rijk op dezelfde plek is bijna niet te vinden. Ik in de lodge, goed eten, een bed en een douche en maar een paar centimeter bij mij vandaan afgescheiden door een stenen muur of een rieten schutting de Malawianen die daar wonen. Het is een erg arm gebied. Kleine huisjes of hutjes, rieten daken waar soms gaten in zaten en zonder deuren. Kinderen met dikke buikjes en wij eten de schalen die op tafel komen of ons bord niet altijd leeg. Ik zit op het terras en de mensen zijn een paar meter bij mij vandaan, ik kan dit vanuit mijn stoel zien, de vaat, de was of zichzelf in de Lake aan het wassen. Ook wordt dit water gebruikt als drinkwater, wordt er in dit water gevist of doen de mensen er zelfs hun behoefte.
's Morgens kijken we wat rond in het dorpje en 's middags gaan we varen op het meer. Tijdens deze vaartocht vangen de Malawianen die mee zijn met hun handen vissen. Ze gebruiken hiervoor brood als lokmiddel. Er zwemmen erg mooie vissen, daarom is er ook tijd om te zwemmen en te snorkelen. De onderwaterwereld is prachtig, ook is het fijn om even te zwemmen omdat het erg warm is. Maar snapt u nu dat ik me echt de toerist voelde. Het is fijn om even te kunnen ontspannen maar aan de andere kant van de afscheiding is er de schrijnende armoede.
Woensdag vertrokken we al vroeg in de morgen richting Zambia waar we op safari hoopten te gaan. Een erg lange rit waar we in totaal, met het oponthoud bij de douane er bij, ruim 13 uur over deden. Er waren verschillende groepsleden die ziek waren waardoor we helemaal blij waren toen we op de plaats van bestemming waren.
Donderdag erg vroeg uit bed, om 5.30 ontbijt en om 6.00 op safari. Het wordt om 6.00 licht waardoor we ook de dieren konden zien die van de rivier vandaan kwamen. De safari was tot 10.00, we hebben erg veel van de natuur mogen zien. Olifanten op net 2 meter bij ons vandaan, nijlpaarden, waterbokken en gazelles. Maar er waren nog meer dieren die we dus nog niet gezien hadden. Toen we weer terug waren liepen er verschillende giraffen vlak bij onze huisjes. 's Middags hadden we nog een safari van 16.00 - 20.00. We hoopten dat we ook de andere dieren van de BIG-5 die er lopen zouden zien. We zagen verschillende dieren maar die we wilden zien, zagen we niet. Rond zonsondergang zagen we ineens allemaal auto's bij elkaar en daar lagen 3 leeuwen. Toch wel eng om zo dichtbij, ongeveer 3 meter bij ze vandaan, in een open safariauto te zitten. Ze leken erg lui en bleven rustig liggen zodat we mooie foto's konden maken. Daarna werd het al snel donker en ging de schuinwerper aan, er reed iemand mee om deze lamp te bedienen en de omgeving werd hard afgezocht. Ineens vingen we een luipaard in ons licht, er werd hard achter aangereden zodat we mooie foto's konden maken. Daarna zagen we ook nog een grote kudde buffels zodat we uiteindelijk toch alle dieren die we wilden zien, gezien hebben.
Vrijdagmorgen hoopten we weer op tijd te vertrekken richting Malawi. Maar toen ik bij de bus kwam stond er een hele groep om heen en bleken we een probleem te hebben. De bus had 's nachts bezoek gehad van een olifant. We mochten geen etenswaren in de auto's en in de huisjes laten liggen maar er lagen toch nog mandarijnen en chips in de bus. De olifanten hadden dit geroken en met hun slagtanden de ruit ingeslagen. Ze hadden de verkeerde ruit te pakken en konden gelukkig niet bij de tas want hier zat ook nog het paspoort van iemand in. Het gat werd dichtgeplakt met een groot stuk zeil maar dit was al weer snel los. Toen maar zonder, het was gelukkig mooi weer en niet koud. We namen eerst nog even een kijkje bij een textielhuis ongeveer een halfuurtje rijden bij de lodge vandaan. Daarna gingen we op weg naar Lilongwe in Malawi waar we aan het einde van de middag aankwamen. 's Avonds ontmoetten we Karin, Willemien en mw. Maida die allemaal voor Stephanos in Malawi werken. Ook waren de ouders van Karin er.
Zaterdag gingen we naar een project van Karin en Willemien. Een project in een buitengebied waar ze een landbouwproject hebben opgestart en ook zondagsschool (op zaterdag) houden. We werden er opgewacht door een hele grote groep blijde mensen, er werd geroepen, gezongen en ik kreeg verschillende omhelzingen. Ik had het al vaker gezien maar volgens mij went dit nooit, zoveel blijde mensen alleen al omdat je naar hun dorp komt. Eerst lieten ze een voorbeeldtuin zien en werd er wat over het project verteld daarna konden we meekijken bij het landbouwproject of de zondagschool. Ik keek mee bij Willemien die het Bijbelverhaal ging vertellen. Er waren erg veel kinderen gekomen omdat ze wisten dat wij met een groep zouden komen. Ook zagen ze ons natuurlijk rijden. De kinderen waren best onrustig en kregen dan ook regelmatig een waarschuwing van de Malawiaanse tolk. Daarna was er nog even tijd om in de 4 dorpen rond te kijken. Kleine dorpjes met soms misschien nog geen 10 hutjes bij elkaar, die bijna tegen elkaar aanlagen. Ik werd door een man uitgenodigd om met hem mee te lopen samen met iemand anders van de groep. Er kwam bijna gelijk een vrouw naar ons toe die wilde dat we ook met haar meekwamen. Toen ik zei dat we eerst met de man mee zouden lopen en daarna bij haar zouden komen kijken was het goed. Al snel kwamen we er toen achter dat het de moeder van die man was. Ze lieten ons trots al de huisjes in het dorp zien en ons kennismaken met de andere bewoners van het dorp. Natuurlijk moesten er veel foto's gemaakt worden, het huisje, de kookhut (deze staat eigenlijk altijd los van het huis) en de hele familie voor hun eigen huis. Ze vinden het dan erg leuk om de foto waar ze zelf op staan te zien en bedanken je daarna dan ook. Rond 19.00 waren we weer terug op Stephanos waar we door verschillende blijde kinderen werden opgewacht. Zondag kwamen we ongeveer gelijk met de kinderen bij de kerk aan. Wat waren ze blij dat we er weer waren.
Maandag gingen we weer aan het werk. Ik heb toen geschilderd bij de nursery. Dinsdagmorgen was er een kindermorgen waar ik bij mocht helpen, vanaf ongeveer 11 uur was er socialday. De kinderen, leerkrachten en het overige personeel van Stephanos doen allerlei sportieve activiteiten en spellen, ook was er eten voor iedereen. De moeders hadden eten gekookt voor ruim 700 mensen en dat op een gewoon houtvuur. Iedereen was erg actief en het was mooi om te zien dat we dan echt 1 groep zijn.
Woensdag zijn we bezig geweest met werk voor het sponsorprogramma. 's Morgens hadden we een overleg met de matron en Anette, van wie we dit over hopen te nemen. Het was wachten op kinderen die op school zouden moeten zijn, maar na een uur wachten waren ze er nog niet. Omdat Anette toen geen tijd meer had, hebben we het overleg verzet. Woensdag was de rapportuitreiking op school, dit begint officieel om 8 uur maar meestal start het pas rond 10 uur. Daarna zijn we naar de rapportuitreiking gegaan. De meeste kinderen zaten op de grond, er zaten er een paar op een stoel. Ook zaten er ouders, die wel allemaal op stoelen zaten en het personeel van school, hoofd personeelszaken van Stephanos en de directeur van Stephanos. Het gaat er wel heel anders aan toe als in Nederland, ze werken hier volgens het Amerikaanse model. Van elke klas worden de 3 beste leerlingen opgenoemd en zij krijgen een cadeautje. Ik kijk mijn ogen uit, wanneer de naam van een leerling genoemd wordt komen regelmatig van alle kanten familieleden of? aangelopen en krijgen ze van alles toegestopt. Flesjes drinken, chips, geld, enz. Ook krijgen de leerkrachten regelmatig geld toegestopt of krijgen de leerlingen van de leerkracht geld, heel bijzonder om te zien hoe dit gaat. Ook blijven er weer veel kinderen zitten. Het zijn regelmatig grote klassen maar ook het onderwijs dat gegeven wordt is niet te vergelijken met het onderwijs dat de kinderen in Nederland krijgen. Na afloop kwam Yankho erg trots zijn rapport laten zien, hij was over naar standard 4 en was de 7e van zijn klas. Ook waren er teleurgestelde gezichten, kinderen die soms al voor de 2e, 3e of 4e keer in dezelfde standard waren blijven zitten. Daarna hebben we nog een poosje aan het sponsorprogramma gewerkt. 's Middags was er ook nog even tijd om wat met de kinderen te doen. Eerst heb ik even een balspel gedaan met een van de jongens maar al snel daarna ben ik gaan voorlezen, uit de kinderbijbel in het chichewa. Een moeilijke taal met lange woorden, maar hij zei dat ik het toch goed deed. Al snel daarna kwamen er nog 3 grotere meiden van het weeshuis bij zitten. Zij wilden zelf lezen en zo lazen we met elkaar een paar hoofdstukken uit de kinderbijbel van 'Van Dam'. Het waaide erg hard en daardoor had ik wat losse haarpieken. Ze zaten hier steeds aan te voelen, zelf hebben ze allemaal korte kroeskopjes. Toen ik mijn elastiek uit mijn haar haalde waren ze helemaal blij en begonnen ze gelijk te vlechten. Na een uur had ik een zeer hoofd, ze trekken erg hard aan je haar tijdens het vlechten, en heel veel kleine vlechtjes. Volgens hen was het 'beautiful' maar ik weet niet of ik het nog een keer laat doen want zelf vond ik het niet echt 'beautiful'. 's Avonds gingen we eten in de huisjes, een hele ervaring. Nsima eten met mijn handen, ik wist niet wat ik moest verwachten en had me al een beetje vies gemaakt maar het viel heel erg mee. Ook vonden ze het allemaal erg gezellig dat we er waren en hebben we na het eten nog met elkaar gezongen en spelletjes gedaan.
Donderdag was al weer de laatste dag dat de werkgroep hier werkte. De laatste dingen werden afgerond, ik mocht meehelpen met het kinderwerk. Er was een knutselmorgen voor de kinderen van de weeshuisjes. We gingen scoubidouen, er waren kinderen die dit konden en zij hielpen ons. Er waren ook verschillende kinderen die het erg moeilijk vonden, ook waren er een paar kinderen die steeds bij mij in de buurt bleven zodat ik ze kon helpen wanneer het nodig was. Soms was een duim omhoog al genoeg. 's Avonds hebben we voor de laatste keer met z'n allen in het gasthuis gegeten, en daarna met z'n allen alles opgeruimd. Joanne en ik mochten het knutselhok opruimen omdat wij ook weten wat we straks zouden kunnen gebruiken. Ik wist bijna niet waar ik moest beginnen, van de werkgroep hadden ze erg veel spullen meegenomen. Als het goed is kunnen we hier voorlopig mee vooruit. Nadat alles een eind opgeruimd was hebben we nog een poos buiten bij het kampvuur gezeten.
Vanmorgen was het al weer vroeg dag, Jos en Maaike, Job en Marita werden bedankt voor alle goede zorgen tijdens de weken van de werkvakantie. Rond 7 uur vertrokken we richting het vliegveld. Eerst nog van iedereen afscheid nemen, het voelt toch wel even raar. Zij gaan terug naar Nederland en ik blijf hier. Nadat iedereen door de douane was, vertrokken we richting Stephanos. Er kwamen verschillende kinderen naar Corrie toe die aan haar vroegen of we ons vliegtuig gemist hadden. Maar dat was gelukkig niet zo, ze vonden het helemaal leuk dat wij nog bleven. Ik had het al tegen verschillende kinderen gezegd maar van de meeste kinderen is het Engels ook niet zo goed. 's Morgens hebben we nog wat opgeruimd waarna we 's middags tijd voor onszelf hadden. Een van de oudere jongens vind het erg leuk om te dammen en toen ik het aan hem vroeg was hij erg blij. Hij kan het erg goed waardoor ik erg mijn best moest doen om niet te verliezen, maar ik was toch 'a good player'.