Blog 7

Het is al weer tijd voor een nieuwe blog, wat gaat de tijd toch hard. Nu ik deze blog schrijf mag ik al weer 4 maanden in Malawi zijn. In deze tijd mochten we veel werk voor de sponsorship doen en zodoende heb ik ook veel van het land gezien.

Voor de sponsorship werken we in 2 verschillende gebieden in Zuid-Malawi, in Thyolo en Chikwawa.

Beide gebieden zijn bijna tot ruim 2 uur rijden bij Stephanos vandaan.

We werken daar samen met een fieldofficer een werknemer van Stephanos die ook in dat gebied werkt en ook veel werk voor de sponsorship doet. Elke week bezoeken we 1 van deze gebieden.

Wanneer ik naar deze gebieden ga zie ik ook veel van de natuur. Malawi is arm land maar ook een erg mooi land. Als ik naar Thyolo ga, rijden we door de theevelden waar ik bijna altijd de theeplukkers actief bezig zie. Grote groene velden die op de hellingen liggen en daartussen zie ik de mannen en vrouwen lopen met een mand op hun rug. Ook zijn er in dit gebied veel groene bomen te zien. Een heel verschil met Chileka waar wij wonen en waar je veel rode aarde ziet, maar ook hier zie je in deze tijd van het jaar veel groene bomen en mooie bloesems of bloemen aan de bomen. Rood, roze, geel en dat terwijl het zo droog is. Het heeft de achterliggende maanden eigenlijk niet geregend en was hier dan ook erg droog. Eind november of begin december begint het regenseizoen maar vorige week zaterdagavond begon het ineens hard te waaien en te regenen, 's nachts heeft het bijna de hele nacht geregend en ook zondag viel er nog regelmatig een bui. Er stonden overal grote plassen en toen we naar de kerk liepen zagen we plekken waar het water hard gestroomd had.

Het is te hopen dat het nog even duurt voor het echte regenseizoen gaat beginnen. De mensen in de dorpen hebben hun huisje hier nog niet op voorbereid. Er zijn nog veel huisjes met kapotte daken en wanneer het dan regent is het binnen net zo nat als buiten. Ook zijn er nog veel mensen die hun land nog niet klaar hebben. Ze zorgen er altijd voor dat hun land voor het regenseizoen klaar is.

Eerst wil ik u meenemen naar Thyolo, na een rit van bijna 2 uur komen we in Thyolo aan. We worden er opgewacht door een grote groep vrouwen en kinderen. We worden hartelijk welkom geheten, er wordt gezongen, getrommeld op een trommel en we krijgen verschillende omhelzingen en van de anderen een hand. In Thyolo zitten vooral veel jonge kinderen in het programma, er zijn er dan ook die bang zijn van de blanke mensen en sommigen beginnen hard te huilen of ze lopen weg. Omdat er in Thyolo veel jonge kinderen in het programma zitten gaan we er meestal naar een Nursery. De meeste kinderen die hier naar toe komen zitten in het programma. Veel kleine kinderen van 3 of 4 jaar, vaak nog met dikke buikjes en kapotte kleding. In de achterliggende periode hebben wij ze ook de post voor de sponsor laten maken. Vaak wilden de kinderen zelf niet kleuren omdat ze dit nog nooit gedaan hadden, de moeders deden het dan vaak en dan zouden wij in Nederland nog regelmatig zeggen het lijkt wel een kleurplaat die door een kind gekleurd is. Ook verschillenden van de moeders zijn bijna niet of nooit naar school geweest en kunnen niet kleuren en schrijven. Daarna mag de naam van het kind opgeschreven worden, waarna ik daarna de lijst er naast vind kan ik deze naam nergens vinden. Dit gebeurd hier heel regelmatig, de kinderen hebben vaak 2 en soms nog wel meer verschillende namen. Het kan dus gebeuren dat ze Mike James heten en dan James Junior opschrijven. Het is nog een jong iemand dus heet dan Junior. Dit is nog wel te verklaren maar het komt ook voor dat namen helemaal niets van elkaar weghebben. Dan de leeftijd, dit is voor de meesten erg moeilijk. Soms weten de moeders zelfs de geboortedatums van hun eigen kinderen niet. Ook grote kinderen zeggen regelmatig een andere leeftijd dan hun geboortedatum aangeeft. Er kan soms wel 2 tot 3 jaar verschil zitten tussen de leeftijd die ze opgegeven en de leeftijd die hun geboortedatum ons zegt. Wanneer alle kinderen die er zijn de post gemaakt hebben en er foto's gemaakt zijn gaan we weer naar huis. We worden nog uitgezwaaid door verschillende kinderen.

Nu wil ik u meenemen naar Chikwawa, een gebied ruim 2 uur rijden bij Stephanos vandaan. Na Blantyre gaan we een hele andere kant op en na een poosje zie je de omgeving al erg bergachtig worden. Na een poosje rijden we dan ook helemaal in de bergen, want we moeten over de bergen heen om in Chikwawa te kunnen komen. Er rijd altijd een driver dus ik hoef niet op de weg te letten en kan zo ook veel van de omgeving zien. Veel huisjes die tegen de berghellingen aangebouwd zijn, soms erg vervallen dat je denkt zal daar nog wel iemand wonen, maar regelmatig zie ik dan toch iemand vlak bij het huisje lopen. Vooral veel rotsen maar ook wel wat bomen. Wanneer we helemaal bovenaan zijn hebben we een schitterend uitzicht op Chikwawa een uitgestrekt gebied dat aan de andere kant van de berg ligt. Chikwawa ligt erg laag waardoor het vooral in deze tijd van het jaar erg warm. Het is daar dan ook regelmatig ruim 40 graden en daardoor ook erg droog. Wanneer we naar beneden kijken zien we vooral veel zand, soms wat bomen en de Sire-river. Een grote en brede rivier die daar stroomt, in deze rivier staat altijd water ook al is deze nu niet zo hoog als in het regenseizoen.

Onderaan de berg is een grote markt waar vanalles verkocht wordt waaronder veel groenten en fruit.

We hebben er al een hele rit opzitten en kopen eerst een grote tros heerlijke bananen. De bananen zijn hier veel kleiner maar ook veel lekkerder dan in Nederland. Daarna rijden we nog een klein stukje en ontmoeten een Nederlandse collega die ook in dit gebied woont en de fieldofficer. Hierna gaan we op weg naar de kinderen. In Chikwawa liggen de 2 gebieden die we bezoeken erg ver bij elkaar vandaan. Van het ene gebied naar het andere gebied is nog bijna een uur rijden. Daarom proberen we 1 gebied per keer te bezoeken, soms kan het niet anders en moeten we toch naar allebei de gebieden. De kinderen die we er ontmoeten moeten regelmatig ook erg ver lopen, soms ruim een uur. Het gebeurd wel eens dat ze er al een poosje zijn en we verschillende kinderen slapend aantreffen. Nog niet iedereen is er maar we gaan toch maar van start, iedereen wordt verwelkomd daarna wordt er gebeden en stelt iedereen zich voor, dit gebeurd elke keer weer. De kinderen vertellen wie ze zijn en in welke standard of form ze zitten, wij zeggen wie we zijn en dat we van Stephanos komen. Daarna gaat het programma van start, de kinderen zijn gelijk uit school gekomen en ze hebben nog niet gegeten daarom hadden we brood en sobo (een soort aanmaaklimonade) meegenomen. De kinderen genieten er allemaal van. Er zijn al verschillende kinderen die de post al gemaakt hebben en op de foto zijn geweest, zij mogen een spel doen. Joanne gaat met de kinderen die de post nog moeten doen aan de slag en ik maak nog foto's van de kinderen die nog op de foto moeten. Elke keer komen er weer nieuwe kinderen binnen, wat eten en daarna toch nog aan de slag met de post en op de foto. Bijna 1,5 uur nadat we er kwamen komen er nog een paar kinderen aan. We willen eigenlijk bijna gaan want we moeten ook weer een eind rijden voor we thuis zijn. Maar ik geef ze toch nog even brood en sobo en daarna gaan ze nog snel aan de slag voor de post en ondertussen maak ik de foto's van de kinderen die nog op de foto moesten. Voor de kinderen naar huis gaan krijgen ze nog een mango.

Ik zie allemaal blijde gezichten, blij dat ze aandacht kregen en een maaltijd ook al was het in onze ogen niet veel. Maar buiten zie ik de kinderen die niet in het programma zitten, kinderen die ook graag wat eten hadden gewild. Aan de ene kant is het erg mooi om dit te mogen doen, maar aan de andere kant je hebt zo wel onderscheid. Vooral in deze gebieden is er zoveel armoede en zou je iedereen wel willen helpen maar dat is jammer genoeg niet mogelijk.

Wanneer we thuis zijn zit het werk voor de sponsorship er nog niet op. We mogen assessments uitwerken, de post verwerken en de foto's uitzoeken zodat dit allemaal naar Nederland kan. Het is mooi om op deze manier bij het sponsorwerk betrokken te zijn.