Blog 8

Het is al weer begin december, ik ben al weer ruim 5 maanden in Malawi wat gaat de tijd hard.

In Nederland echt winterweer, in sommige gebieden heeft het al aardig gevroren en ook valt er soms al sneeuw. Hier in Malawi bijna elke dag temperaturen van rond de 30 graden en soms is het zelfs 34-36 graden. Niet voor te stellen wanneer je in Nederland bent.

Aan het einde van elke periode hebben de kinderen examens, ook nu zien we ze elke morgen overal zitten. Wij vroegen ons af moeten de kinderen niet naar school? Maar vanmorgen werd het duidelijk, een van de jongens van het weeshuis kwam vragen of ze op onze veranda mochten leren, want ze hadden pas over 1,5 uur de examens en mochten voor die tijd nog leren. Een heel ander systeem dan wij in Nederland kennen. De kinderen krijgen dan huiswerk op en moeten thuis hun repetities leren, maar hier werkt het dus niet zo. Voor schooltijd even leren, maar hoe goed blijft de kennis dan hangen?

In de achterliggende periode hebben we veel gezien van het onderwijs in Malawi. Goede dingen, maar er zijn ook veel dingen die veranderd zouden moeten worden om de kwaliteit van onderwijs te kunnen verbeteren.

Nadat half september de scholen begonnen zijn, hebben we contact opgenomen met SOS een instelling in Blantyre. Zij zouden ons kunnen helpen om een programma voor moeilijk lerende kinderen op te zetten. We hadden er een overleg met de directrice en bezochten de klas waar speciaal onderwijs gegeven werd. Ze konden ons niet veel verder op weg helpen. Daarna bezochten we Aquaid een instelling ongeveer 45 minuten bij Stephanos vandaan. Ook hier hadden ze een programma voor speciaal onderwijs. Ze hadden het hier goed voor elkaar. We hadden een paar keer een overleg met de leerkracht van deze klas en deze gaf ons verschillende tips hoe we het beste konden handelen.

De matron en de moeders hadden verschillende kinderen geselecteerd en wij keken in de klassen mee hoe daar het onderwijs gegeven werd. We zagen klassen van ruim 50 leerlingen en wanneer je iets niet begrijpt heeft de teacher niet veel tijd om dit ook nog individueel uit te leggen. We zagen iemand met een niveau van een kind dat in groep 1 zit, die in groep 6 zat. Ook zien we verschillende kinderen in groep 5 zitten die nog helemaal niet kunnen lezen. Er zijn veel kinderen van 14 of 15 die nog in groep 5 of 6 zitten. U zult denken hoe kan dit?

De klassen zijn over het algemeen groot waardoor er geen extra aandacht aan de leerlingen gegeven wordt. Maar ook zien we andere problemen, teachers die niet weten wat ze aan moeten met een leerling die een verstandelijke beperking of een ontwikkelingsachterstand heeft. Wanneer ze dan een paar jaar in een bepaalde groep gezeten hebben en de teacher niet meer weet wat ze er nog mee aan moeten worden ze regelmatig overgedaan naar een hogere klas. Ook zouden kinderen met wat extra aandacht wat betreft lezen erg geholpen kunnen worden waardoor ze binnen enkele jaren de basisschool af kunnen ronden. We zien veel leerlingen die hulp nodig hebben maar we kunnen jammer genoeg niet iedereen (gelijk) helpen.

Hierna volgden nog verschillende overleggen met iemand van Education Department. Zij moesten eerst kijken of de kinderen die wij op het oog hadden wel echt in aanmerking zouden komen voor speciaal onderwijs. Maar toen hij de kinderen zag was het voor hem gelijk duidelijk, deze kinderen hebben speciaal onderwijs nodig. Dit wisten we toen maar hoe nu verder? Misschien dat we in aanmerking kunnen komen voor een subsidie maar dan moeten we wel aan bepaalde voorwaarden voldoen. De matron houd zich hier mee bezig en wij proberen een lesprogramma op te zetten voor de kinderen.

Vanaf oktober krijgen de kinderen die dit nodig hebben 2 middagen in de week extra les, maar dit valt niet mee voor ze. Eerst een hele dag van 7.30 tot 12.30 of tot 14.00 uur les en daarna ook nog bij ons. School kost hen erg veel energie doordat ze op school al boven hun niveau moeten presteren en dan 's middags nog extra les. Verschillenden van hen slapen dan ook al binnen korte tijd en we kunnen weinig met ze beginnen. We overleggen met de matron dat dit zo niet werkt en dat we op de morgen les willen gaan geven. Ze komen dan bij ons in plaats van dat ze die dag naar school gaan. De matron vind dit een goed idee, maar dan moet het natuurlijk eerst nog worden overlegd met de school.

Daarna hebben we een overleg met de directeur en de adjunct-directeur, zij moeten het eerst maar eens zien. Maar we mogen daarna toch starten met 3 dagen in de week.

In november zijn we gestart met lesgeven in de morgen, de matron op maandag en wij op dinsdag en vrijdag. Het is super leuk om deze kinderen te kunnen helpen, maar soms wel lastig want ik heb natuurlijk geen onderwijsachtergrond en ook hebben we te maken met een taalbarriere. Ze komen niet voor niets in aanmerking voor speciaal onderwijs en dit is wel te merken aan hun Engels, of ze spreken het heel minimaal of ze kennen echt geen Engels. 's Morgens starten we met een Bijbelverhaal en daarna wordt de groep in tweeen gesplitst. Een groepje met kinderen met een verstandelijke beperking en een groepje met leerproblemen. Eerst start ik met het groepje met kinderen met leerproblemen, we gaan rekenen. Ze zitten in groep 3 en 4 maar verschillenden van hen weten niet wat 1+1 is, ze moeten dit nog op hun vingers uittellen. Een hele uitdaging om toch zo ver te komen dat ze dit gaan weten. Een jongen heeft een iets hoger niveau maar kon ook niet rekenen. Ik heb het hem verschillende keren uitgelegd en nu heeft hij het ineens door. Hij kan nu plus en min sommen maken met getallen van 5 cijfers. Hij is helemaal trots dat hij het ineens kan, echt super mooi om te zien! Daarna gaan we even zingen, we leren ze een Engels lied aan. Dan schrijven met de andere groep, maar dit is wel lastig. Er zijn er die de letters na kunnen schrijven, sommigen weten ook de letter, maar anderen weten het niet en zeggen alleen de anderen na. Ook vinden ze het erg leuk om op het schoolbord te schrijven dus maken we er zo maar een activiteit van. Ondertussen is het 10 uur en tijd voor pauze. Na de pauze gaan we verder met de kleuren en de dagen van de week, we hebben weer van groepje gewisseld en ik probeer de jongens wat kleuren te leren, sommigen weten wel wat kleuren maar voor de ander is het weer erg moeilijk. Vooral groen en blauw worden door elkaar gehaald. Nu probeer ik ze maar het volgende aan te leren: 'Grass is green' maar het blijft moeilijk voor ze.

De dagen van de week gaan de meesten beter af, maar 'Thursday' blijft moeilijk en wordt steeds vergeten. Daarna staat lezen op het programma en wisselen we weer van groep. Er zijn er verschillenden erg moe en zij mogen even slapen, de anderen lees ik een verhaal voor uit de 'Kijk en Luisterbijbel'. Daarna proberen we nog wat letters te schrijven en hen een nieuwe letter aan te leren. Het einde van de morgen is al weer in zicht. Nog even een paar minuten een spelletje en daarna afsluiten en mogen de kinderen naar huis. Maar voor ons zit het er nog niet op. We mogen nog van iedere leerling een verslag schrijven van hoe het deze morgen gegaan is. Wat ging goed maar ook waar hebben ze hulp bij nodig. Ook mogen er plannen geschreven worden voor deze leerlingen zodat er aan doelen gewerkt kan worden.

Het project voor speciaal onderwijs komt dus steeds verder van de grond maar er zal nog veel voor gedaan moeten worden. Ook is het een druppel op een gloeiende plaat. Er zijn zoveel kinderen die deze vorm van onderwijs nodig hebben maar die dit niet krijgen.